VvE-bestuur verplicht om aangedragen punten te agenderen?

Leden van een Vereniging van Eigenaren (VvE) zullen vaak aanleiding zien om een bepaald punt op de jaarlijkse vergadering te bespreken. Zij kunnen dan aan het bestuur van de VvE vragen om dat punt op de agenda voor die vergadering te zetten. Maar is het bestuur verplicht om die aangedragen punten te agenderen? In dit artikel wordt die vraag door Nederlandvve.nl beantwoord.

Modelreglement 2006: bestuur verplicht om te agenderen

In Modelreglement 2006 is bepaald dat als een eigenaar minimaal 7 dagen voor de VvE vergadering (ALV) een agendapunt aandraagt, het bestuur verplicht is om dat te agenderen. Daarnaast is het bestuur dan verplicht om de andere eigenaren onverwijld in kennis te stellen van het nieuwe agendapunt. Het verzoek van een eigenaar om een agendapunt te behandelen, moet dus altijd ingewilligd worden.

Het doel van die regel is om ervoor te zorgen dat er tijdens de vergadering niet teveel nieuwe onderwerpen worden aangesneden, waar de leden zich niet voldoende hebben kunnen voorbereiden. Dat blijkt uit het standaardwerk De model-splitsingsreglementen toegelicht van mr. N.L.J.M. Rijssenbeek. Mocht een eigenaar te laat zijn met het aandragen van een agendapunt, dan kan de vergadering besluiten het gewoon te behandelen. Het genomen besluit is dan wel vernietigbaar.

Andere modelreglementen, niet verplicht?

In de oudere modelreglementen (1972, 1973, 1983 en 1992) is niets bepaald over het agenderingsrecht van de individuele eigenaren. Wel kent de wet de bepaling dat degenen die bij de VvE zijn betrokken, waaronder dus het bestuur en de individuele eigenaren, zich redelijk en billijk naar elkaar moeten gedragen (art. 2:8 BW). Dat brengt mee dat als een eigenaar een verzoek doet om een bepaald punt te behandelen het bestuur niet op onredelijke gronden mag weigeren om het te agenderen. Te meer nu het verzoek van de eigenaar naar onze mening impliceert dat hij een redelijk belang bij de behandeling heeft.

Bestuur weigert te agenderen: strijd met redelijkheid en billijkheid?

Als het bestuur dan weigert om het agendapunt te agenderen, dan zou die weigering (dat is een besluit van het bestuur) al snel in strijd kunnen zijn met de redelijkheid en billijkheid. Ook omdat dit strijdig zou zijn met de ‘geest’ van de reglementen. Daarover hierna meer. Het bestuursbesluit is dan in elk geval vernietigbaar (art. 5:130 BW).

Wat volgt er uit de ‘geest’ van de modelreglementen?

Hoewel de oudere modelreglementen niet expliciet het agenderingsrecht voor individuele eigenaren kennen, en niet de plicht van het bestuur om de door de eigenaren gewenste punten ook daadwerkelijk te agenderen, valt uit de geest van de reglementen wel af te leiden dat als de leden willen dat er iets besproken wordt, dat dit ook daadwerkelijk gebeurt.

De oudere reglementen kennen namelijk de bepaling dat een bepaald aantal eigenaren (in modelreglement 1992: 10% van de stemmen), het bestuur kan verzoeken om een vergadering uit te roepen. Als het bestuur dat weigert, dan kunnen die leden zelf een vergadering uitroepen. Dus: als de eigenaren iets willen bespreken, dan moet dat ook gebeuren.

In alle gevallen hakt vergadering zelf de knoop door

Ongeacht welk modelreglement van toepassing is, is het altijd de vergadering van eigenaren die het laatste woord heeft. De vergadering besluit zelf om een door het bestuur (al dan niet op verzoek van een eigenaar) geagendeerd punt wel of niet te behandelen. Keerzijde is dat als het bestuur heeft geweigerd een bepaald punt te agenderen, de vergadering kan besluiten om het er alsnog over te hebben en om erover te stemmen. Zo bijkt uit een uitspraak van de kantonrechter in Rotterdam in 2014 dat als een discussiepunt niet is geagendeerd, de vergadering daarover wel een besluit kan nemen.

Niet geagendeerd besluit: vernietigbaar!

Als een besluit wordt genomen over een punt dat niet vooraf is geagendeerd, dan is het genomen in strijd met de bepalingen in het reglement die het totstandkomen van besluiten regelen. Het gevolg daarvan is dat het besluit vernietigbaar is. Een eigenaar die vernietiging verzoekt, moet in dat geval echter wel een belang bij de vernietiging hebben. Dat belang ontbreekt als het besluit – bijvoorbeeld – met een overgrote stemmenmeerderheid is aangenomen. In dat geval ligt het voor de hand dat als het besluit nogmaals wordt genomen, met inachtneming van alle formaliteiten, het alsnog hetzelfde luidt. De rechter zal het besluit dan niet vernietigen op de enkele grond dat het punt niet was geagendeerd.